Wzgórze zamkowe Sudmaļu jako pierwszy w 1882 r. zarejestrował A. Bīlenšteins. Na wzgórzu, jego zboczach i tarasie stwierdzono warstwę kulturową. Wiercenie pokazało, że grubość warstwy kulturowej wynosi 1,8 m. W wykopkach znaleziono, oczyszczono i odsłonięto dawne paleniska, znaleziono odłamki lepionej ręcznie ceramiki kreskowanej oraz gładkiej, żarna, kamienne garnki i ich części. Zdobyty materiał archeologiczny pokazuje, że dawni mieszkańcy wzgórza należeli do kultury ceramiki kreskowanej – Bałtów, którzy zamieszkiwali wzgórze około tysiąc lat p.n.e. Pole i taras wzgórza przeorane są dołami i okopami z czasów Pierwszej wojny światowe, tym niemniej ogólny kształt wzgórza nie zmienił się. W 1995 r. w lesie na południe od wzgórza znaleziono miejsce dawnej osady.
Na wzgórzu Sudmaļu urządzono miejsce wypoczynku z tablicą informacyjną.